หลวงพ่อกัจจายน์

หลวงพ่อกัจจายน์ องค์ที่ขุดได้เมื่อคราวสร้างวัดดังได้กล่าวมาแล้ว บัจจุบันทางวัดได้เก็บรักษาไว้ หน้าตักกว้าง

๑๐ นิ้ว เดิมประดิษฐานไว้ที่พระวิหาร ในบีพศ. ๒๔๘๑ ทางวัดมีงานฉลองพระอุโบสถ ได้นิมนต์หลวงพ่อกัจจายน์

มาไว้ในพระอุโบสถ เพื่อให้ประชาชนสักการะบูชา งานเลิกแล้ว ได้มีคนร้ายตัดสายูกุญแจพระอุโบสถขาดขโมย

เอาหลวงพ่อกัจจายน์ไป และนับเป็นโชคดีอย่างยิ่งที่ติดตามกลับคืนมาได้ จึงไม่นำไปเก็บยังที่เดิม เพราะเกรงว่าจะเกิดหายอีก และได้จัดการหล่อองค์จำลองขึ้นใหม่ประดิษฐานแทนไว้ในพระวิหารดังกล่าวมา

ประวัติวัดสังข์กระจาย

ประมาณเค้าเริ่มอันแน่นอน แต่ พ.ศ. ๒๓ ๒๕ เป็นบีที่ ๑ ของศักราชแห่งกรุงรัตนโกสินทร์ มีประวัติการณ์เป็นมาจวบถึง

ปี พ.ศ. ๒๕๒๕ ปีที่ ๓๗ ในรัชกาลปัจจุบันคำนวณอายุกาลได้ ๒๐๐ ปี จบความบริบูรณ์แล้วเพียงนี้.

คาถาบูชาพระกัจจายน์
(ตั้งนะโม ๓ จบ)
ธัมมะจักกัง ปะทัง สุตะวา พุชมิตะวา อัตตัง
ปะทัง สันติเก อะระหา โลเก โลกานัง หิตะการะณา ภันเต
กัจจายะนะ นามะ ตีสุ โลเกสุ ปากะโต พรหมะปุตโต
มะหาเถโร อะระโห เชฏฐะโก มุนิ นัตถิ เถโร สะโม
อินทะคันธัพพา อะสุรา เทวะสักโก พรหมาภิปูชิโต นะโม
พุทธัสสะ กัจจายะนะมะหาเถรัสสะ นะโม ธัมมัสสะ
กัจจายะนะมะหาเถรัสสะ นะม สังฆัสสะ กัจจายะนะ
มะหาเถรัสสะ สุขาสุขะวะรัง ธัมมัง ธัมมะจักกัง ปะวะรัง
นิฏฐิตัง ฯ